حوزه حضرت عشق

⛔️ متن شبهه: ⛔️

? شب عاشورا امام حسین به یارانش فرمود: هرکس از شما حق الناسی به گردن دارد برود ….
او به جهانیان فهماند که حتی کشته شدن در کربلا هم از بین برنده حق الناس نیست.

در عجبم از کسانی که هزاران گناه و حق الناس میکنند و معتقدند یک قطره اشک بر حسین ضامن بهشت آنهاست.
(شهید چمران)

#شب_عاشورا #امام_حسین (ع) #کربلا #گناه #حق_الناس #اشک #بهشت #اعتقادی

✅◀️ پاسخ شبهه: ▶️✅

1⃣ منطق دین ما این نیست که «حق الناس» را رعایت نکن در عوض «گریه کن»، جبران می شود.
بلکه اهل بیت علیهم السلام به ما آموخته و تأکید فرموده اند که: مراقب حق خدا، حق مردم و حق ما اهل بیت باشید.

یکی از حقوق اهل بیت، برپایی عزا برای آنان و گریستن در مصیبت های ایشان است.

2⃣ سؤال: پس این که فرموده اند: «یک قطره اشک بر سیدالشهداء گناهان بزرگ را پاک می کند.» به چه معناست؟

?پاسخ روشن است: اهل بیت طبیب روح و جان بشریت اند. اگر کسی با معصیت خود را بیمار ساخت و پروبال بندگی خویش را سوزاند، امام برای آن کسانی که به دنبال درمان خویش اند و از بیماری روح خود خسته شده اند، دارو عنایت می کنند.

آیا اگر روزی علم پزشکی به مردم دنیا اعلام کند: «برای تمام سرطان ها، داروی ویژه تهیه شده است.» معنایش این است که: «ای مردم! از این پس بر شما باد که هر چه بیشتر خود را در معرض انواع سرطان ها قرار دهید.»؟!
آیا کسی این برداشت را می کند که: «پزشکان مردم را تشویق می کنند که به سرطان مبتلا شوند؟!»
یا بدین معناست که «ای بیمارانی که به هر دلیلی رعایت نکرده اید و خواسته یا ناخواسته گرفتار شده اید! اگر قصد درمان دارید، نا امید نباشید.»

? بنابراین آن کسی که گریه را در از بین بردن گناهان بی اثر می داند، جاهل است و اگر کسی باشد که گریه را ابزاری برای گناه کردن قرار دهد، احمق.

3⃣ گناه اعم از حق الله، حق الامام، حق الناس و حق النفس است. (حقوق دیگری حتی نسبت به حیوانات و گیاهان در دین عزیزمان تعریف شده است که فعلا مورد بحث ما نیست.)

کسی که به هر دلیل، خود را به گناه ـ چه حق الله و چه حق الناس و … ـ آلوده کند، با گریه بر سید الشهداء گناهش بخشوده می شود. اگر به معنی توبه توجه کنیم درمی یابیم که، گناهان به کمتر از اشک بر امام حسین (ع) و زیارت حرم‌های شریف نیز بخشیده می‌شود، چه رسد به این توفیقات بزرگ. البته به شرط توبه. و البته حق‌الناس باید عودت گردد.
ولی این بدان معنا نیست که مثلا اگر نماز قضا دارد، دیگر نیازی نیست تا نمازش را قضا کند؛ هم چنین اگر بدهی به کسی دارد، نمی خواهد آن بدهی را پرداخت نماید؛ بلکه به این معناست که جریمه ای که به سبب آن گناه متوجه ما شده است و در پی آن، عذابی خواهد آمد، تمام این آثار برداشته می شود ولی هم چنان «وظیفه جبران» باقی می ماند. بنابر این اگر پس از این بخشش، باز هم کاهلی کردیم و نماز قضا را نخواندیم یا بدهی را پرداخت نکردیم، آن عواقب بر می گردد.

4⃣ اما آن روایت شریف:
روایت به دنبال بیان نکته دیگری است و آن چه این روزها از آن استنتاج می کنند کلا با این روایت بیگانه است.

? اصحاب سیدالشهداء به مقام خاصان قرب الهی، دعوت شده بودند، بنابراین نباید کوچک ترین ناپاکی با خود به همراه می داشتند؛ کوچک ترین ناراستی و زشتی آن ها را از حضور در آن ضیافت الهی، باز می داشت و لیاقت آن جایگاه ویژه را از ایشان سلب می کرد. بنابراین باید کاملا پاکیزه و آراسته، در کنار امام حضور پیدا می کردند.

ولی
? ما در روضه به دنبال پاک کردن خود هستیم تا بتوانیم بهتر بندگی کنیم و کم کم به لیاقت های آنان نزدیک شویم.
? روضه برای روح ما، حکم حمام را دارد؛ ولی شهادت برای آنان حکم مهمانی را داشت.
? ما باید گریه کنیم تا پاک شویم؛ آنان باید پاک می شدند تا اذن شهادت پیدا می کردند.

5⃣ هیچ منبع معتبری جهت تصدیق این گفته که از شهید چمران باشد یافت نشده و نویسنده با استفاده از اسامی این چنینی تنها قصد معتبر کردن نوشته خود را دارد!!