? توضیحاتی درباره “دعوت فرزندان مسئولان به سوریه!”
⭕️ اخیرا مطالبی در فضای مجازی با عنوان «مطالبه از مسئولان برای اعزام فرزندانشان به عنوان مدافع حرم» و یا 《گزارش یک فعال مدنی در تهران 》 منتشر می‌شود که در این خصوص به چند نکته اشاره می‌شود:
پاسخ شبهه……
1. پیشینه کسانی که این موضوع را در قالب مطالبه مطرح می‌کنند نشان می‌دهد که اکثراً تا همین چندی پیش مخالف حضور نیروهای ایران در سوریه و عراق و حتی شعار علیه اسرائیل و آمریکا بوده اند و شاید امروز که این حضور برای اکثریت قریب به اتفاق مردم کاملاً توجیه شده است، زمین بازی خود را از محکومیت این حضور، به دلسرد کردن مدافعان حرم و خانواده هایشان برده اند و برای این کار میکوشند این تلقی را ایجاد کنند که مدافعان حرم مورد سوءاستفاده نظام قرار گرفته‌اند.
2. تردیدافکنان امروز نمیکوشند که بگویند دفاع از کشور، مردم، منطقه و البته مقدسات کار بدی است، بلکه میکوشند بذر تردید را در ذهن مردم ایجاد کنند که اگر خوب است پس چرا فرزندان مسئولان در این صحنه‌ها حضور ندارند! ادعایی که در زمان دفاع مقدس نیز علیه فرزندان مسئولان و علما داشتند در صورتی که بسیاری از فرزندان مسئولان و علما، همچنین خودشان بارها در خطوط مقدم جبهه حاضر میشدند.
3. حضور نظامی ایران در سوریه از نوع مستشاری است و صرفاً نیروهای مجرب در آن فعالیت دارند و به همین دلیل شمار شهدای درجه دار در این مناطق نسبت به دفاع مقدس بسیار بیشتر است و در چنین شرایطی حتی بعضاً نیروهای بسیجی آموزش دیده هم نمیتوانند علی رغم میل فراوان به این مناطق اعزام شوند و این توقع که به خاطر فضاسازیهای کودکانه، افرادی را به خاطر این که فرزند فلان مسئول هستند به این جبهه ها بفرستند، واقعاً مضحک است.
4. یکی از تلاشهایی که توسط تردیدافکنان صورت میگیرد این است که داوطلبانه بودن حضور در میادین جنگی سوریه را مسکوت میگذارند و به نحوی سخن میگویند که گویا نظام ایشان را به زور و با اکراه به میدان نبرد فرستاده است و مثلاً فرزندان مسئولان را نفرستاده است! در صورتی که افراد زیادی را دیده ایم که حتی علی رغم میل و رغبت فراوان و حتی تلاش برای واسطه کردن افراد و شخصیتها بازهم نتوانستند به این عرصه ورود کنند.
5. افرادی را میشناسیم که پدران یا برادرانشان در رده های میانی مدیریتی حضور دارند یا داشته اند و همین الان برای سومین بار برای مأموریتهای مستشاری در سوریه به سر میبرند و این توقع که چنین افرادی، برای هر حضور خود هوچی گری راه بیندازند، سلفی بگیرند و در صفحات اجتماعی خود منتشر نمایند، توقعیست که نه با ذات مخلص این نیروها سازگار است و نه به لحاظ رعایت مسائل امنیتی درست است، لذا این که بگوییم هر کسی که عکس حضورش را در این جبهه ها منتشر نکرد پس در آنها حاضر نشده است یا تمایلی برای حضور نداشته است، قضاوتی نابجاست.
6. اصلا بیایید فرض کنیم فرمانده‌ها، مسئولان یا فرزندانشان در سوریه حضور نمی‌یابند، آیا این دلیل می‌شود تا با تردیدافکنی، اصل و ماهیت دفاع از کشور، ناموس، مردم، منطقه و مقدسات را بی‌اهمیت قلمداد کنیم یا میدان را خالی نماییم یا دیگران را از حضور در عرصه دلسرد کنیم؟! قطعا اگر روزی پیش بیاید که به حضور تک‌تک‌مان نیاز باشد به میدان خواهیم رفت و معطل دیگران نخواهیم ماند که اگر قرار بود چنین باشیم، کشور در همان 8 سال سخت دفاع مقدس از دست رفته بود. (نازکبین)
آخرین نظرات