? اهمیت منحصر به فرد امر به معروف و نهی از منکر: یگانه اصلی ، که ضامن بقای اسلام است
موضوع: "بدون موضوع"
? واى به حال آن اجتماعى که…
?از این سرمایه بالاتر براى اجتماع وجود ندارد که در خودش احساس شخصیت و منش کند، براى خودش ایده‌آل داشته باشد و نسبت به اجتماع‌هاى دیگر حس استغنا و بى‌نیازى داشته باشد.
?یک اجتماع این‌طور فکر کند که خودش و براى خودش فلسفه مستقلّى در زندگى دارد و به آن فلسفه مستقلّ زندگى خودش افتخار و مباهات کند، و اساساً حفظ حماسه در اجتماع یعنى همین که اجتماع از خودش فلسفه‌اى در زندگى داشته باشد و به آن فلسفه ایمان و اعتقاد داشته باشد و او را برتر و بهتر و بالاتر بداند و به آن ببالد. واى به حال آن اجتماعى که این حس را از دست بدهد!
?اگر اجتماعى این منش را از دست داد و احساس نکرد که خودش فلسفه مستقلّى دارد که باید به آن فلسفه متکى باشد، و اگر به فلسفه مستقلّ زندگى خودش ایمان نداشته باشد، هرچه داشته باشد از دست مى‌دهد،گزیده_کتاب ولى اگر این یکى را داشته باشد ولى همه چیزهاى دیگر را از او بگیرند، باز روى پاى خودش می‌ایستد.
? استاد مطهری، حماسه حسینی، ج1، ص42
?پند عارفانه
?صلی الله علیک یا امام هادی(ع)?
?امتیاز زیارت جامعه کبیره (یادگار امام هادی علیه السلام) بر سایر ادعیه چیست؟
?در بسیارى از ادعیه همچون زیارت جامعه کبیره و دعاى ندبه روى محوریت عالَم کَوْن (عالَم هستی) بر مدار ولایت حضرات معصومین علیهم السلام تکیه شده است و توجه و تنبه قارى را به سمت و سوى آن مرکز و مدار سوق مى دهند و کیفیت ربط بین خالق و مخلوق را که همان حبل الله المتین و یا به تعبیر دیگر امام مبین مى باشد، بیان مى کنند و از این جهت نسبت به سایر ادعیه داراى امتیاز و ویژگى خود مى باشند.
?علامه حسینی طهرانی(ره)، شرح فقراتى از دعاى افتتاح، ص17
?پند عارفانه
?آیت الله حسینی طهرانی(ره): ترک معصیت و انجام طاعات با قصد قربت، موجب از بین رفتن حجابهای نفس می شود
?میان نفس انسان و خداوند حجابهائیست، بلکه هفتاد هزار حجاب است. و هر عملى را که انسان انجام دهد، خواه فعل طاعت بوده باشد، خواه ترک معصیت، اگر از روى قصد قربت و نیّت نزدیکى به وى باشد، یک عدد از حجابها را بر مى دارد.
?یعنى نفس انسان یک مرحله به خداوند نزدیکتر مى شود و خود را روشن تر مى نگرد، و قساوت و ظلمات درونى اش را کمتر و سبکتر احساس مى نماید؛ تا رفته رفته، جمیع حجابهایش از بین مى رود و میان وى و خدا، هیچ فاصله و بُعد نفسانى باقى و برقرار نمى ماند.
?آنگاه است که وى با چشم خدا مى بیند، و با گوش خدا مى شنود، و با زبان خدا سخن مى گوید. یعنى دیگر چشم او چشم او نیست، چشم خداست. و گوش او گوش او نیست، گوش خداست. و زبان او زبان او نیست، زبان خداست.
?به عبارت بهتر چون جمیع صفات و افعالى را که تا بحال به خود از روى استقلال نسبت مى داده است، عنوان استقلال آن از میان برداشته شده… لذا خداوند است که در این آینه درخشیده است، و از دریچه این بنده اظهار هستى مى کند.
? کتاب “الله شناسی"، ج1، ص275
⁉️ شبهه
بنا بر آیه 6 سوره هود خداوند فرموده
وَ ما مِنْ دَابَّةٍ فِی الْأَرْضِ إِلاَّ عَلَی اللَّهِ رِزْقُها …
هیچ زنده متحرکی در این زمین ( از حیوان و جن و انس ) نیست مگر آنکه روزی او بر عهده خداست …
پس چرا یکی در اروپا و آمریکا در رفاه و دیگری در آفریقا در فقر ؟! این چه عدالتی است ؟
✅ پاسخ
♦️ به نظر من این آیه به این معنا نیست که کسی از رزق محروم نمی شود. بلکه به این معناست که اگر بناست رزقی به کسی برسد از جانب خداست. مثلاً خدای سبحان در مورد نعمت حیات هم می فرماید: خداست که حیات می دهد و میمیراند: (لَهُ مُلْکُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ یُحْیی وَ یُمیتُ وَ هُوَ عَلى کُلِّ شَیْءٍ قَدیرٌ (حدید/2) حال سوال این است که آیا کسی نمی تواند این مانع این نعمت الهی نسبت به برخی انسان ها شود؟
♦️ یا اینکه خدای سبحان می فرماید: (هدایت بر عهده ی ماست؛ إِنَّ عَلَیْنا لَلْهُدى (لیل/12) حال آیا کسانی (از شیطان گرفته تا دشمنان و حتی دوست ناباب) نمی توانند مانع هدایت شوند؟ چرا.
♦️ رزق هم همین طور است خدای سبحان رزق تمام جنبدگان را مهیا کرده است. اما این انسان ها هستند که به یکدیگر ظلم می کنند و مانع رزق یکدیگر می شوند.
♦️ البته سنت الهی نیز در این دنیا بر این است که با اختیاری که به انسان ها داده است، آنها را امتحان کند. چه آنهایی که رزق دیگران (یا حق حیات و هدایت و…) را ضایع می کنند بدین وسیله آزمایش می شوند و چه کسانی که رزقشان به سبب رفتارهای نامناسب دیگر انسان ها کم یا نامناسب است آزمایش می شوند.
♦️ نکته مهم
❇️رزق دوگونه است، رزق محتوم و رزق مشروط. توضیح اینکه بخشی از رزق حتماً به انسان می رسد حتی اگر تلاشی برای آن نکرده باشد. اما بخشی دیگری از رزق مشروط به تلاش و کوشش کافی برای رسیدن به آن است. مفسرین می گویند با توجه به اینکه در آیه مذکور (ما من دابة الا علی الله رزقها) برای موجودات از واژه «دابة» استفاده شده است، تلویحا لزوم تلاش برای رسیدن به رزق و رفع موانع تاکید شده است. بنابراین اگر کسی به هر دلیلی از تلاش برای رسیدن به رزق کوتاهی نماید یا برای رفع موانع (انسانی و غیر انسانی) تلاش نکند، مقصر خود اوست.
♦️ نکته2
❇️در آیه مذکور در مورد برابری مقدار دارایی چیزی بیان نشده و تنها صحبت از اصل رزق است. بنابراین همانطور که اقتضای دنیای مادی وجود تفاوت هاست (سیاه و سفید و کوتاه و بلند و استعدادهای مختلف و ….)، ضرورتا مقدار ثروت و رفاه افراد می تواند متفاوت باشد. البته یادآوری می شود، در نگاه توحیدی همه اینها آزمایش هایی برای سنجش رفتار انسان در صحنه های مختلف است.
آخرین نظرات